Het belang van sociale steun bij de behandeling van verslaafden wordt algemeen aanvaard. Hulpverleners betrekken er daarom graag belangrijke anderen bij. De behoeften van deze significante anderen mogen echter niet worden veronachtzaamd, want samenleven met iemand die middelen misbruikt kan leiden tot extreme en langdurige stress. De steun die significante anderen kunnen geven, hangt af van hun eigen behoeften en coping-strategieën en van de soort relatie. Aan de hand van registratieonderzoek en exploratieve studies komen in dit artikel ook de specifieke vragen en behoeften van partners en broers en zussen aan bod.