‘Woorden luisteren nauw’ en ‘c’est le ton qui fait la musique’. Met deze twee zegswijzen is de boodschap van dit boek samen te vatten. Het gaat in de (geestelijke) gezondheidszorg niet alleen om wat je zegt, maar ook om het hoe. Als psychotherapeut weet je als geen ander dat taal kan helen en net zo goed schade kan toebrengen. Ongeacht de kaders van waaruit je werkt, (lichaams)taal is het belangrijkste instrument dat je in een delicate combinatie van doelbewust en intuïtief handelen inzet, afgestemd op de ander die zich voor hulp tot je wendt.
