Hoe zal een collega aankijken tegen het hoofdredactioneel commentaar van TP (december 2016, pag. 1), waarin collega Van Pelt zijn hart lucht? Zal ook die collega verontrust zijn over het steeds meer ‘moeten’? Jongere collega’s weten misschien niet beter en kunnen de verontwaardiging van Van Pelt wellicht niet vatten. Ze maken misschien wel deel uit van een MOED-praktijk (‘mondzorgaanbieders onder één dak’). Lekker werken volgens een voorgeschreven protocol, geen zorgen over personeel, over het geïnvesteerd vermogen – en wat ook telt: een prima salaris! Wat is er mis mee als we allemaal MOED-mondzorgers worden?
