Na ‘Biologie en psychologie: verstandshuwelijk of ware liefde’ (NIP, 23.11.’01) en ‘Gedeelde eenheid: lichaam en geest’ (NVP, 21.12.’01) was dit al het derde congres in korte tijd dat meende te moeten flirten met de grote mode van deze tijd: de biologie, hét houvast in onzekere tijden. Het biologische (vooral het genetische) determinisme is door velen in de ‘wetenschap’ en in de wetenschapsjournalistiek tamelijk kritiekloos onthaald; bij mij riepen die simpele ‘verklaringen’ telkens weer ergernis op, pardon, zorgden ervoor dat mijn limbische systeem overuren maakte.