Na de jaren tachtig heeft zich in de psychiatrie een ontwikkeling voorgedaan waarbij minder sprake is van theoretische kampen die tegenover elkaar staan. Het door Engel geformuleerde biopsychosociale model is geleidelijk het dominante model geworden. Deze benaming geeft aan dat aandacht besteed wordt aan biologische, psychologische en sociale factoren bij het ontstaan en de behandeling van psychiatrische stoornissen. Dit geldt ook voor het jongere specialisme van de kinder- en jeugdpsychiatrie waar van oudsher een sterke aandacht bestond voor psychosociale aspecten, omdat bij kinderen de impact van de onmiddellijke sociale context sterk zichtbaar is. Vooral in de volwassenenpsychiatrie is de biologische invalshoek de laatste tijd erg productief geweest in het aandragen van pathogenetische mechanismen en behandelmethoden.
