Met grote koppen staat het regelmatig in de kranten: minister Verdonk kondigt nieuwe strenge maatregelen aan om mensen die zonder verblijfstitel in Nederland verblijven te dwingen terug te keren naar hun eigen land. Ook gemeenten die mensen zonder verblijfstitel en uitgeprocedeerden helpen, tikt de minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie op de vingers. Verdonk heeft ‘de buik vol’ van lokale bestuurders die in strijd met wet- en regelgeving noodopvang blijven bieden aan uitgeprocedeerde asielzoekers en daarmee een soort gedoogd verblijf in Nederland toestaan, heet het dan (zie De Volkskrant, 24 december 2005). In dit artikel laten we zien hoe mensen zonder verblijfstitel, (uitgeprocedeerde) asielzoekers en vluchtelingen die (hard)drugs gebruiken in Nederland overleven en bespreken we de hulp- en opvangmogelijkheden die volgens hulpverleners noodzakelijk zijn.