De een moet er niets van hebben, de ander smult ervan. Wonden. Ik behoor tot de laatste groep. Ik geef toe dat ik soms gruwel van de foto’s die hier op de redactie voorbij komen, maar het heeft voor mij toch ook altijd iets geks opwindends. Het voelt als pleisters plakken, maar dan in het groot. Je gebruikt je expertise, knipt en plakt met de juiste materialen en laat de natuur z’n werk doen tot de wond (als het goed is) heelt. Je waant je voor eventjes de held die geneest. Niet zo gek dus dat veel verpleegkundigen kiezen voor de specialisatie wondzorg. Misschien ook wel omdat er op dat vlak zoveel gebeurt.
