De tandheelkunde in Nederland is de laatste jaren drastisch veranderd, zowel in organisatorische als in behandeltechnische zin.
De preventie-assistente deed haar intrede, tandtechnische werkstukken worden tegenwoordig mechanisch of door een technicus in het buitenland gemaakt en nieuwe materialen maken dat cosmetische behandelingen binnen het financiële bereik van het merendeel van de patiënten zijn gekomen. Sommige van deze ontwikkelingen weerspiegelen algemene maatschappelijke trends. Andere vloeien voort uit wetenschappelijk onderzoek, verricht aan binnen- en buitenlandse universiteiten of in de laboratoria van grote bedrijven.
Maar ook het werk van individuele tandartsen heeft voor veranderde inzichten en behandelmethodes gezorgd.
