In dit hoofdstuk is een aantal aspecten aan de orde geweest van de patiënteninstructie, het tweede onderdeel van patiëntenvoorlichting. Aangetoond werd dat bij instructie op diverse manieren gebruik kan worden gemaakt van allerlei leerprincipes. Vervolgens is betoogd dat voorlichting een vorm van sociale beïnvloeding is en dat de omgeving van de patiënt een grote rol kan spelen bij het verkrijgen van gebitsbewust gedrag. Verder is ingegaan op de effectiviteit van de mondhygiëne-instructie. Niet zozeer de manier van instrueren, als wel het herhaald en consequent uitvoeren van de controle erop is waarschijnlijk de meest bepalende factor om de mondhygiëne van een patiënt op een aanvaardbaar niveau te houden.
Het begrip attitude is aan de orde geweest en er zijn enkele theorieën besproken om meer duidelijkheid te krijgen over de inconsistentie tussen gedrag en attitude. Met name is ingegaan op het ‘health-belief-model’ en de opvattingen van Ajzen en Fishbein. Besloten werd met enige korte opmerkingen over het concept ‘eigen effectiviteit’.
