Het laatste jaar heb ik – niet voor mezelf, maar met een aantal naasten – wat ervaring mogen opdoen met ziekenhuizen en verzorgingshuizen. Die in het eerste ziekenhuis waren niet om over naar huis te schrijven. In grote lijnen: verpleegkundigen waren kortaf, maakten vaak volstrekt niet ter zake doende ‘diagnostische’ opmerkingen, reageerden laat, artsen waren nauwelijks te spreken, vervolgens op het hooghartige af en stelden – zo bleek later – een verkeerde diagnose, de communicatie tussen artsen onderling en tussen artsen en verpleegkundigen was beroerd, het eten was onder de maat en de hygiëne liet ook het nodige te wensen over.
