Oom Dagobert

Vanaf januari 2008 moest iedereen in de ggz aan de slag met de DBC’s. Voordat het systeem werd ingevoerd, was er heel veel gemopper over. Na de invoering werd het gemor er niet minder op. Iedereen kon wel iets bedenken, waarom een dergelijk registratiesysteem niet functioneel zou kunnen zijn. Zo was er de klacht dat het ingevoerde systeem erg veel tijd zou gaan kosten om secuur genoeg in te kunnen vullen. Al het werk aan administreren zou ten koste gaan van de daadwerkelijke zorg voor de klanten. Ook werd er gemopperd over het zien van klanten als eenheden van geld en was men bang voor een overdiagnosticering, alleen maar om meer geld te kunnen genereren per klant. Bovendien waren veel behandelaren boos dat er te weinig was nagedacht over wat al die diagnoses voor effect zouden hebben op de kinderen waar het over ging en hun ouders. Daarnaast begrepen diverse werkers in het ggz-veld niet hoe een dergelijk systeem de kwaliteit van diagnostiek en behandeling zou kunnen verbeteren. …