De auteur beschrijft haar eigen ervaring met een acute, levensbedreigende aandoening. Geen nieuw thema, maar het bijzondere is dat het hier gaat om iemand die als gevierd deskundige op het gebied van neuro-anatomie geveld werd door een cva. Deze beroerte beroofde haar van een flink aantal linkerhersenhelftfuncties. Wat toen gebeurde, is bijna te omschrijven als een gelukservaring. Ware het niet dat het ook een ernstige, maatschappelijke invaliditeit betekende. Ze vecht zich weliswaar terug naar die maatschappij, maar wil nooit meer afstand doen van deze bij toeval ontdekte kwaliteit van leven. Haar proces doet denken aan een uiterst positieve verwerking van een bijna-doodervaring. Ze zoekt een synthese tussen haar neurologische kennis enerzijds en haar plotseling verworven spirituele inzicht anderzijds. Mogelijk wordt hier iets onthuld van wat een stervende zou kunnen ervaren. Ze laat ons op overtuigende wijze delen in wat ze gewonnen heeft.
