Aanvankelijk ging men ervan uit dat de reflex de basis vormt voor de motorische ontwikkeling: doeltreffende motoriek zou ontstaan door stapeling en combinaties van reflexen. Onderzoek heeft echter uitgewezen dat spontane neuronale activiteit en de daardoor opgewekte bewegingspatronen cruciaal zijn. De aanvankelijk ongerichte, lukraak uitgevoerde bewegingen worden geleidelijk doeltreffend. Voor de verklaring van het ontstaan van gecoördineerde bewegingspatronen bestaan verschillende theorieën: de maturatietheorie, de dynamische systeemtheorie en het neurale darwinisme. Neurale rijpingsprocessen en ontwikkeling van motoriek gaan hand in hand en vinden plaats tot vele jaren na de geboorte. Nieuwe theorieën over de ontwikkeling van motoriek hebben implicaties voor de therapeutische aanpak van aangeboren of vroegverworven motorische dysfuncties, zoals cerebrale parese (CP) en developmental coordination disorder (DCD).
