‘Pain, veele pain,’ zucht de heer M. reeds in de deuropening mismoedig.
Hij zeult een boodschappentas met zich mee, die aanvankelijk als een barrière tussen ons op het bureau wordt gezet. Of hij zijn medicijnen heeft meegenomen. Een rituele, maar overbodige vraag. Langzaam begint hij uit te laden. Routineus scheid ik de receptmedicatie van de vrije handverkoop en sorteer achtereenvolgens op datum relevant voor de ziekteperiode, check gewoontegetrouw de tenaamstelling van de etiketten en plaats alles op tafel. Ziezo, alles in slagorde. Het consult kan beginnen.
