Inleiding:
In de prehospitale setting zouden slachtoffers met een verbloedingsshock, bij wie door bijvoorbeeld een beknelling geen scoop and run kan worden uitgevoerd, op theoretische gronden kunnen profiteren van het prehospitaal toedienen van bloedproducten. Daarom is het geven van ongekruist bloed in de prehospitale setting opgenomen in het landelijk protocol van de Mobiele Medische Teams (MMT’s). Omdat de Nederlandse MMT’s geen bloedproducten bij zich hebben, wordt het benodigde bloed betrokken uit het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Dit onderzoek is een eerste analyse van de ervaringen met dit protocol, de effectiviteit en de mogelijke complicaties van prehospitale bloedtransfusie.
Methoden:
Uit de database van het MMT Nijmegen werden alle casus geselecteerd die van 2007 tot heden ongekruist bloed hebben ontvangen in de prehospitale setting. De ontvangende ziekenhuizen werden aangeschreven met het verzoek om laboratoriumdata, verkregen bij aankomst van de patiënt in het ziekenhuis, en gegevens over de outcome.
Resultaten:
In de genoemde periode is achtmaal prehospitaal bloed toegediend. In zeven gevallen was er sprake van een slachtoffer met een ernstige beknelling waarvoor een langdurige bevrijding noodzakelijk was in combinatie met een verbloedingsshock. Van deze acht slachtoffers hebben zeven het overleefd. Er zijn geen complicaties gemeld die te wijten zouden zijn aan het gebruik van ongekruist bloed.
Conclusie:
Het toedienen van ongekruist bloed in de prehospitale setting is veilig. Het MMT-protocol prehospitale bloedtransfusie zou mogelijk een zinvolle aanvulling kunnen zijn voor een groep zeer ernstig bedreigde en traumatisch beknelde patiënten.
