In het afgelopen decennium is evidence based practice (EBP) meer en meer een algemeen gekend begrip geworden binnen de verpleegkundige beroepsgroep. EBP tracht het nemen van behandelingsbeslissingen van professionals te rationaliseren door hen consequent gebruik te laten maken van het best beschikbare wetenschappelijke bewijs uit de literatuur, in combinatie met hun eigen klinische deskundigheid en de voorkeur van de patiënt1) (zie figuur 1). Door deze min of meer gestructureerde aanpak lijkt EBP een eenvoudige en succesvolle oplossing te bieden voor de onderbouwing van allerlei keuzes in de gezondheidszorg die gemaakt worden door zowel artsen als verpleegkundigen.