De naastbetrokkenen van mensen met psychische problemen en stoornissen zoals depressie, angst, dementie of schizofrenie zijn in het dagelijks leven en in de gezondheidszorg zelden zichtbaar als mantelzorger. Vooral partners en ouders voelen zich weinig erkend in hun rol. Zij letten erop dat hun naaste zijn medicijnen neemt, helpen bij de regie over het dagelijks leven en bemiddelen in de omgang met anderen. Niettemin worden zij vaak buitengesloten bij de behandeling. Hoewel zij vaak zwaar belast zijn, ervaren zij bovendien onvoldoende steun van professionals voor hun eigen situatie. De huisarts kan deze mantelzorger erkennen en bijstaan in deze soms lastige rol.
