De mate waarin een oudere fysiek in staat is om zich zelfstandig voort te bewegen, is een belangrijke indicator voor de mate van hulpbehoevendheid en toename van kwetsbaarheid. Eulderink, Heeren, Knook en Ligthart delen de gevolgen van veroudering voor houding en beweging in door middel van drie factoren: afgenomen bewegingscapaciteit, verlaagde besturingsvaardigheid en verminderd bewegingsinitiatief. Deze drie factoren zijn met elkaar verwerven en vormen de basis van de problematiek bij balans- en beweging.
Dit artikel gaat vooral over de verschijnselen die optreden door osteoporose en orthostatische hypotensie. Juist de herkenning van deze verschijnselen vergroot de mogelijkheden op een beter leven.
