Veel mensen en zeker de kwetsbaren missen in deze tijd aandacht van hun naasten, vrienden en familie. Een veel gehoorde ervaring in de klinische praktijk is dat er in de sociale contacten van degenen die hulp vragen weinig aandacht voor hen is, iedereen is druk en loopt achter diens eigen doelen aan. Wat er resteert aan onderlinge contacten wordt als vluchtig en oppervlakkig ervaren. De tijd die mensen voor een goed gesprek met vrienden vrij maken en de echte aandacht die ze voor de ander in deze tijd kunnen opbrengen, lijken met het verschuiven van het accent van hechting naar narcisme vermindert.
