Er zijn vele oorzaken van hersenbeschadiging: neurale ontwikkelingsstoornissen (al of niet aangeboren), neurodegeneratieve ziekten (multipele sclerose, Alzheimer, enz.) en verworven hersenbeschadiging (CVA, trauma, encefalitis, enz.). Door de toenemende levensverwachting zullen neurodegeneratieve aandoeningen als Alzheimer en Parkinson steeds vaker voorkomen. Ook CVA’s (infarct of bloeding) en hersentrauma’s vormen een groot maatschappelijk probleem: er worden ongeveer 100.000 nieuwe gevallen per jaar geregistreerd. Het aantal niet-geregistreerde TIA’s en lichte hersenschuddingen is een veelvoud daarvan. Gemiddeld één op de vijf mensen heeft ooit een hersenschudding gehad. Naar schatting 10 % ondervindt daarvan blijvende problemen. Ook het CVA-probleem zal groter worden: boven de 75 jaar is de kans op een beroerte 3 % (per jaar). Het klinische beeld en de aard van de problemen hangen af van de getroffen plek van de hersenen respectievelijk het falende neurale systeem, en dit kan per patiënt aanzienlijk verschillen. Veel problemen en stoornissen die voorkomen bij verworven hersenbeschadiging, komen ook voor als ontwikkelingsstoornis, bij degeneratieve ziekten en zelfs als ‘normale’ biologische variatie.
