In dit artikel wordt een microprocesdiagnostisch raamwerk voorgesteld waarin interventievormen een plaats krijgen in functie van hun specifieke beleving-faciliterende doelstellingen en uitwerkingen. Dit raamwerk is een verdere uitwerking van de microprocesdiagnostische benadering van Greenberg, Rice en Elliott en gaat uit van een op Gendlin geïnspireerde visie op microprocessen in een ervaringsgericht exploratieproces. Centraal in deze benadering is het differentieel richten van de aandacht op en vervolgens faciliteren van het op elk moment meest helpende microproces. We beschrijven verschillende interventievormen die elk van deze subprocessen proberen te bevorderen en illustreren deze werkwijze met transcriptmateriaal.