Meetkunde

De afgelopen jaren heb ik me veel beziggehouden met gedragsproblemen bij dementie. Ik heb meegedaan met richtlijnen maken, heb onderwijs over de materie gegeven en er ook onderzoek naar gedaan. Maar de praktijk blijkt weerbarstig: als we het meten met de gevalideerde schalen, levert werken volgens de richtlijn relatief weinig méér op dan ‘gewone’ zorg. Ja, er zijn significant minder gedragsproblemen, maar of die uitkomst ook relevant is voor de persoon met dementie? De vraag is namelijk of het wel reëel is te spreken van gedragsproblemen als iemand éénmaal per week onrustig rondloopt, roept, angstig of verdrietig lijkt, of zorg afweert. Als ik kwaad of bezorgd ben, voldoe ook ik aan die criteria… Bovendien, wekken we op deze manier niet ten onrechte de indruk dat dementie een grote ellende is van een en al gedragsproblemen? Met deze schalen worden percentages gevonden van wel tachtig procent. Daar gaat een enorm appel van uit: erg, moet meteen wat aan gedaan worden! Maar in gesprekken met verzorgenden blijkt de werkelijkheid genuanceerder: diverse gedragingen die door deze schalen als probleem worden aangemerkt, zijn dat in de praktijk niet echt. …