Als lid van de redactie van een tijdschrift voor managers in de gezondheidszorg mocht ik onlangs een artikel beoordelen waarin een portret werd geschetst van een ondernemer in de kinderopvang. De man schepte op over hoe hij met privaat geld van durfinvesteerders een goed evenwicht tussen kwalitatief goede zorg en efficiency wist te brengen. Geen woord over ouders, laat staan hun kinderen, of over het pedagogische klimaat in de opvang. Natuurlijk, als daar kritisch naar gevraagd zou zijn, zou de ondernemer handig genoeg zijn geweest om elk greintje scepsis te doen wegnemen - behalve bij mij dan.
