Een posttraumatische stressstoornis impliceert de ervaring van een trauma. In tegenstelling tot de meeste psychiatrische ziekten is er dus een ogenschijnlijk scherp gedefinieerde en externe oorzaak, een duidelijke etiologische component. Hier begint echter ook het probleem. Want wanneer kwalificeert een gebeurtenis als ‘traumatisch’ en hoe verhouden verschillende trauma’s zich tot elkaar? Vroeger beperkte het type trauma dat nodig was voor een officiële PTSS-diagnose zich tot oorlogsgebeurtenissen met als resultaat dat (bijna) alleen mannelijke frontsoldaten aan deze ziekte leden. Het percentage dat aan deze stoornis leed was toen relatief laag. Later, in meer vredige tijden, werd deze definitie uitgebreid. Ingezien werd dat trauma meer is dan oorlog en dat extreme gebeurtenissen in de alledaagse maatschappij – of het getuige daarvan zijn – tot een zelfde klinisch beeld kunnen leiden. (Voor een beknopte historie, zie Andreasen, 2010).
