Preventie, behandeling en begeleiding van werknemers met contacteczeem is in belangrijke mate een braakliggend terrein voor de bedrijfsarts. De Nederlandse situatie verdient immers op het terrein van arbeidsgebonden huidaandoeningen geen schoonheidsprijs: de werknemer weet de bedrijfsarts niet te vinden, slechts een beperkt aantal dermatologen is geïnteresseerd in arbeid en zolang geen verzuim plaatsvindt, bestaat ook bij werkgevers weinig belangstelling voor diagnostiek en preventie. 1 Een uitzondering daarop vormde de kappersbranche, die geconfronteerd werd met zeer hoge uitvalspercentages door huidproblemen.
