We leven in een tijd waarin we dagelijks geconfronteerd worden met de dictaten van een dominante jeugdcultus, gefocust op eeuwigdurende verjonging en verleidelijke jeugdigheid. Dit is ook terug te zien op de toneelvloeren in Europa. Aan de andere kant wordt de samenleving steeds grijzer en dat zien we ook terug in de bezoekersaantallen van onze theaters. Onze theaters zijn gevuld met ouderen. Toch spreken wij maar weinig over deze tegenstrijdigheid, ook niet in het theaterwezen. Daarom is besloten om het project The Art of Ageing te starten. Met dit theaterproject wilden we niet alleen de vraag neerleggen hoe we ouder willen worden, maar ook wijzen op het belang van theaters als plaatsen waar existentiële vragen gesteld kunnen worden en waar het leven van alledag weerpiegeld wordt in beeld en verhaal.
