In onze praktijk hanteren we het begrip ‘complexe casus’ voor cliënten met chronische verslavings- en psychiatrische problemen (Schipholt
2006) en ernstige problemen op meerdere leefgebieden, zoals financiën, wonen en dagbesteding (Leiden en Ferwerda
2004). Vaak gaan deze ook gepaard met een verstandelijke beperking, agressieregulatieproblemen en/of justitiële trajecten. De problemen bestaan langdurig en kennen een patroon met veel (kortdurende of crisis)interventies, veel drop-out uit behandeling, terugval in middelengebruik en sociaal-maatschappelijke overlast. Vanuit de aanwezige problematiek en het zelfbeschikkingsrecht van cliënt worden aangeboden behandelingen niet zelden door cliënt afgehouden. …
