Doel: Het doel van deze studie is om na te gaan welke sporttakken de grootste bijdrage leveren aan langer durend arbeidsverzuim door sportblessures en welke letsels hier het meest verantwoordelijk voor zijn. Tevens wordt onderzocht in hoeverre er verschillen bestaan in verzuimduur en in hoeverre de aard van het werk hierop van invloed is.
Methode: In dit beschrijvende onderzoek zijn alle verzuimperioden geanalyseerd, die door de bedrijfsartsen, verpleegkundigen en triagisten van een grote arbodienst in de periode maart t/m december 2007 zijn aangemerkt als zijnde het gevolg van een sportblessure en die voldoen aan de inclusiecriteria van dit onderzoek (n=300).
Resultaten: De gemiddelde verzuimduur in de onderzochte populatie (gemiddelde leeftijd: 33 jaar) bedraagt 52 kalenderdagen. Langer durend arbeidsverzuim door een sportblessure wordt voornamelijk veroorzaakt door mannen (79%). Vooral jonge sportende werknemers (<40 jaar) lopen blessures met langdurend arbeidsverzuim op (70%). Voetbal (n=130), wintersport (n=27), fietsen (n=19) en paardrijden (n=12) hebben de meeste blessures tot gevolg en nemen gezamenlijk 63% van dit verzuim voor hun rekening. Wintersportblessures zijn nummer 1 qua verzuimduur, met 90 kalenderdagen qua verzuim. Fracturen aan de schouder/arm/hand komen het meest voor (n=43) en verzuim door kraakbeenletsel aan de knie duurt met gemiddeld 95 kalenderdagen het langst. Werknemers met een zittend beroep verzuimen significant minder vaak door beenletsels dan de andere beroepsgroepen.
Conclusies en aanbevelingen: Vooral sporten die zich kenmerken door snelheid en/of contact, leiden tot langer durend arbeidsverzuim door sportblessures. Het focus qua aandacht en preventie dient uit te gaan naar de langdurigste sportletsels, zoals kraakbeenletsel van de knie en onderbeenfracturen. Het verdient aanbeveling om deze registratiemethode te continueren om onderhavige analyse te kunnen vergelijken op haar consistentie.
