Verpleegkundigen schrijven geneesmiddelen voor. Dat was al zo toen ik in 1978 aan mijn opleiding tot verpleegkundige begon in een middelgroot stadsziekenhuis in Rotterdam. De hoofdzuster van de eerste afdeling waar ik werkzaam was, regeerde als een strenge vorstin over haar domein en werd door patiënten, verpleegkundigen en artsen zowel aanbeden als gevreesd. Dagelijks schreef zij een enorme hoeveelheid recepten uit als waren het koninklijke decreten. Aan het einde van de dag duwde ze die onder de neus van de specialist, die ze vervolgens ondertekende. Ik kan mij niet herinneren dat er ooit ook maar één recept werd gewijzigd. En nog voordat ik mijn vierjarige opleiding had afgerond, deed ik het zelf ook. Ik schreef recepten uit van geneesmiddelen en deed dat op blokjes die waren voorgetekend door de specialist.
