Mevrouw Van Mil is een vitale dame die je haar tachtig jaren niet zou geven. Slank, recht van lijf en leden, conservatief gekleed, het haar in een knotje. Samen met haar man bewoont zij een mooi ingerichte flat. Haar man heeft dementie. Op het moment van het gesprek is hij naar de dagbehandeling. Mevrouw van Mil is depressief. Ik spreek haar op verzoek van de casemanager, die me heeft gewaarschuwd dat zij niet snel het achterste van haar tong laat zien. Maar niets blijkt minder waar. Na enkele inleidende beleefdheden vertelt ze me openhartig haar verhaal. Misschien wek ik haar vertrouwen. Of misschien zit het haar gewoon allemaal erg hoog.
