Jarenlang werkte Leo Bisschops in de sector van de jeugdzorg, zowel in het management van organisaties als bij de overheid. Hij heeft een goed overzicht van wat er de afgelopen decennia is gebeurd. Hij kan daarom goed oordelen over een brede analyse van het jeugd(zorg)stelsel van de afgelopen periode. Bisschops kan wel waardering opbrengen voor het onderzoek van Clarijs, maar mist toch nog wat kernzaken. Hij stelt een aantal interessante en belangrijke verdiepingsvragen. Vooral zijn slotvraag naar de effectiviteit van stelselveranderingen zou de verantwoordelijke politici en bestuurders aan het denken moeten zetten.
