In het Nederlandse jeugd(zorg)beleid wordt er veel te veel geld over de balk gesmeten, zo concludeert de vroegere directeur Jeugdbeleid Thijs Malmberg. Met de voorgestane transitie zoals die zijn beslag krijgt in de Jeugdwet wordt het niet veel beter op, zo stelt hij. We hebben wel veel voorzieningen, maar geen oplossingen. Miljoenen worden verspild doordat veel van die instellingen een verschillend resultaat en een verschillende aanpak voor ogen hebben en derhalve langs elkaar heen schuren. Dit rijke land heeft het zich lang kunnen permitteren. Dat het anders moet, is niet verwonderlijk.
Maar in de concept-Jeugdwet met zijn regels over kwaliteit van instellingen, registratie van hulpverleners, beschrijvingen van taak en functie van bepaalde instellingen, voorwaarden voor ouderbijdragen, voor de Verwijsindex, voor overleg met andere partijen etc. regeert de angst. Decentralisatie, zo stelt Malmberg, is de verantwoordelijkheid verleggen. En dat kan niet halfbakken. Hij adviseert de gemeenten deze wet gauw terug te geven en geeft aan hoe zij hun jeugdbeleid − dat past op twee A4’tjes − wél vorm kunnen geven. Resultatenverantwoording speelt daarbij een hoofdrol.
