Inleiding

Het uitoefenen van het beroep psychotherapeut is leuk en lastig. Het vraagt veel inzet, inventiviteit, alertheid en betrokkenheid op de ander. Daarnaast kunnen verhalen van patiënten emotioneel belastend zijn. Het geven van psychotherapie geeft ook de nodige voldoening: het is zin- en betekenisvol werk, er kunnen écht resultaten behaald worden en het roept dankbaarheid op. Zowel altruïstische als narcistische strevingen vinden hun bevrediging. Iedere therapeut zal zoeken naar een evenwicht tussen deze lusten en lasten, iedere therapeut streeft ernaar ten minste good enough voor zichzelf te zijn, alvorens dit voor de toevertrouwde patiënten te kunnen zijn. Een belangrijk thema hierbij is begrenzing. Hoe bewaak ik mijn grenzen ten opzichte van mijn inzet en ten opzichte van de ander, hoe zorg ik voor voldoende evenwicht? Waar liggen de grenzen van de psychotherapeut? …