Inleiding

Het Tijdschrift voor Psychotherapie is het 39e levensjaar ingegaan en loopt tegen de 40. In een mensenleven is de middelbare leeftijd dan ingetreden en velen zijn, zonder dat te weten, de helft van hun leven al ruimschoots voorbij. De levensduur van tijdschriften is geen biologisch maar een sociaal en economisch gegeven. Er zijn tijdschriften die de gemiddelde levensduur van de mens nooit zullen halen, maar er zijn er ook die mensen overleven.Waar niet-aflatende pogingen tot verjonging en vernieuwing met het vorderen van de leeftijd in de levensloop van de mens nogal geforceerd en soms zelfs lachwekkend kunnen aandoen, ligt dat voor een vaktijdschrift anders. Eén van de taken in de psychotherapie is cliënten te helpen zich te aanvaarden zoals ze zijn, zodat ze zichzelf niet meer opjagen om zich steeds opnieuw uit te vinden. Een zichzelf respecterend vaktijdschrift als het Tijdschrift voor Psychotherapie moet zichzelf juist wél voortdurend opnieuw zien uit te vinden. Alleen al uit overlevingsdrang - zeker in de snel veranderende wereld van de geestelijke gezondheidszorg en de bijna moordende concurrentie op een behoorlijk overvolle markt van tijdschriften op het gebied van de ggz. …