”Waarom al dit lijden? Het antwoord ligt volgens mij niet besloten in de vraag maar in de vragensteller. Vanuit menselijk perspectief – en verder reikt onze blik niet – vormt lijden volgens mij één onverbrekelijk geheel met ons leven. Lijden bestaat niet zonder leven en leven bestaat niet zonder lijden. Tenzij men tóch van mening is dat er een positie buiten het leven mogelijk is, van waaruit deze vraag misschien beantwoord zou kunnen worden, is lijden noch zinvol noch zinloos en hetzelfde geldt uiteraard ook voor het leven. Binnen de gegevenheid van ons mens-zijn ervaar ik lijden als een appel aan mij, waarvan ik mij altijd rekenschap moet geven en dat ik nooit mag negeren.
