Het sociale domein is niet alleen nu maar al decennia lang turbulent in beweging. In historisch perspectief is voor sociaal geneeskundigen de komst van de Wet voorzieningen gehandicapten (1 april 1994) van groot belang. Voor medisch adviseurs sloeg de Wvg in het domein ‘zorg, wonen en welzijn’ ineens de brug tussen enerzijds de gemeentelijke indicatiecommissies (waar indicaties werden gesteld voor zorg uit de Wet op de bejaardenoorden en de AWBZ) en anderzijds de bestaande sociaal-medische advisering (SMA). Denk daarbij aan gehandicaptenparkeerkaarten, medische urgenties huisvesting, en vragen van de gemeentelijke sociale dienst over sollicitatieplicht en bijzondere bijstand. De essentiële vraag: als iemand niet wordt opgenomen in een AWBZ instelling, welke voorzieningen zijn dan thuis noodzakelijk? kon nu echt integraal beantwoord worden. En als met thuiszorg en gemeentelijke voorzieningen een opname kan worden voorkomen, of juist niet, moest de indicatiecommissie dat dan niet weten…?
