Elke seksuoloog moet vertrouwen op wat de cliënt zegt over zijn of haar seksueel probleem. De seksuoloog is er immers nooit bij in de situatie waarin het probleem zich in het dagelijks leven van de cliënt afspeelt. Bovendien is het niet mogelijk om met behulp van bepaalde ‘objectieve’ onderzoekstechnieken definitief te bepalen of er wel en geen seksueel probleem bestaat. Een seksueel overdraagbare aandoening kan met lichamelijk onderzoek en laboratoriumtests objectief worden vastgesteld, maar een seksueel probleem niet. Dat komt omdat een seksueel probleem wel altijd een psychische/emotionele kant heeft, maar niet altijd te maken heeft met een lichamelijke ziekte. Hieronder wordt dat toegelicht met enkele voorbeelden. Het eerste is van een man die op lichamelijk gebied niet goed seksueel functioneert, maar die dat niet persoonlijk als een seksueel probleem ervaart.
