Wim woont met vrouw en twee kinderen in een groot huis. Mijn collega en ik fietsen langs voor een intakegesprek. Ik werk als outreachend maatschappelijk werker in een team dat hulpverlening geeft aan mensen met een indicatie voor een stoornis in het autistisch spectrum. Wim is een gezette man van 47 jaar, zijn vrouw Agnes is van dezelfde leeftijd en erg mager. Tijdens ons gesprek valt op dat Wim telkens naar Agnes kijkt als wij hem een vraag stellen over zijn klachten of hulpvragen. Wim meent dat zij ‘dit soort zaken beter kan vertellen.’ Zo is Agnes steeds aan het woord.
