De overleving en daarmee gepaard gaande kwaliteit van leven van ernstig zieke en gewonde kinderen wordt voornamelijk bepaald door de kwaliteit van de zogenoemde `chain of survival': opvang thuis en op de plaats van het ongeval (huisarts, ambulancezorg, eventueel medisch mobiel team), gedurende het transport naar het ziekenhuis, de hulpverlening op de afdeling spoedeisende hulp en de verdere zorg in het ziekenhuis. Bij de initiële beoordeling en directe behandeling van het vitaal bedreigde kind in het ziekenhuis werken kinderartsen, verpleegkundigen en andere betrokken