In dit light verse legt de in 1974 overleden dichter en tekenaar Chris van Geel een direct verband tussen een onbeschadigd gebit en geluk. Het illustreert tevens dat de tandarts op de waardering van zijn patiënten kan rekenen als hij erin slaagt om hun gebitten in goede conditie te houden. Dit betekent niet slechts het herstellen van het gebit nadat door een onverwachte beet op een steentje een knobbel of een stuk porselein is afgebroken. Ook het voorkomen van gebitsproblemen door onder meer mondhygiënische begeleiding, tijdige diagnosticering van parodontitis en zorgvuldige uitvoering van wortelkanaalbehandelingen bezorgt de patiënt geluk. Anderzijds leidt onzorgvuldigheid in begeleiding, diagnose en uitvoering tot ongeluk, waarvoor de patiënt de tandarts nogal eens verantwoordelijkheid houdt. Ook dan ontstaat een breuk, en wel in het vertrouwen. Soms net zo pijnlijk als de knobbelbreuk.
