In het vorige nummer van TP ging ik in op de diagnostiek van de verschillende vormen van gebitsslijtage. Naast aspecten als oorzaak, kwantiteit en kwaliteit benoemde ik in ruimere zin zaken die onze aandacht trekken, zoals wijzigingen in verticale dimensie.
In deze bijdrage wil ik ingaan op een verticaal spelend fenomeen waarbij als gevolg van zeer lokale slijtage dento-alveolaire compensatie is opgetreden: een aantal gebitselementen is met processus en al uitgegroeid om contact te blijven houden met hun antagonisten, waarmee ze nu eenmaal een werkrelatie willen onderhouden.
