“De politiek heeft weinig belangstelling voor mensen met een beperking. Cynisch, maar deze sector heeft een lage status in bestuurskringen. Misschien vanwege de relatief lage inkomens van de artsen die er werken. Tegelijkertijd is er technologisch gezien steeds meer mogelijk, zodat iemand die nu in grote afhankelijkheid leeft veel zelfstandiger kan worden. Die persoon kan meer deelnemen aan de samenleving, beter worden opgeleid en zelf anderen helpen. Als je dat wilt, dan moet er worden geïnvesteerd, zowel financieel als met kennis. Uiteraard is dat een taak van de politiek.”
