Goed samenspel met de familie van mensen met dementie is voor veel hulpverleners een vanzelfsprekendheid. In elk geval zolang het om thuiswonende cliënten gaat. Hebben cliënt en familie eenmaal de stap naar een zorgvoorziening gezet, dan lijkt die vanzelfsprekendheid nog wel eens naar de achtergrond te verdwijnen. Wij nemen als hulpverleners de zorg nu eenmaal graag uit handen en stellen bemoeienis van familieleden dan lang niet altijd op prijs. In dit nummer van DENKBEELD ruim aandacht voor de ingewikkelde verhouding tussen hulpverleners en familieleden.
Zo laat Theo Royers in zijn artikel over familievriendelijke ouderenzorg zien wat zorgorganisaties doen om de relatie met familieleden te verbeteren en hen meer bij de zorg te betrekken. Dat is hard nodig, want zo stelt Royers: ‘Zorgorganisaties zullen in de toekomst geen hoogwaardige zorg kunnen bieden zonder de blijvende betrokkenheid en inzet van familieleden.’
