Soms vind ik het moeilijk om te snappen waarom GZ-psychologen, klinische psychologen en psychotherapeuten hun klinisch werk doen zoals ze dat doen. Meestal is het niet zo extreem als hetgeen in de volgende zin is verpakt en ontleend aan een bittere realiteit. Hoe kan het toch bestaan dat ik een zorgverzekeraar in een vergadering met beroepsvertegenwoordigers over beperkingen in de bekostigde zorg (bv. ze willen wel cognitieve therapie maar geen mindfulness vergoeden) tegen mij hoor zeggen dat een geregistreerde GZ-psychologe voordurend en bij elke patiënt waterdansen als behandelingsmethode opvoert en verwacht dat dit wordt vergoed?
