Van verpleegkundigen wordt verwacht dat ze bij patiënten autonomie en zelfredzaamheid versterken. Dat is een omslag van ‘zorgen voor’ naar ‘zorgen dat een patiënt zelf meer doet.’ Hoe je dat als verpleegkundige zou moeten doen, is vaak niet zo duidelijk. Je gaat af op je intuïtie en komt daarmee vaak een heel eind. Helaas loop je bij sommige patiënten vast. Dat kan aan de patiënt liggen, maar ook aan jezelf. In deze serie wordt ingegaan op hoe je obstakels op weg naar zelfredzaamheid van patiënten kunt aanpakken. In dit vijfde en laatste artikel in deze reeks wordt ingegaan op de ethische problemen die kunnen kleven aan het stimuleren van de autonomie en zelfredzaamheid van een patiënt. Hoe kun je hier als professional zo goed mogelijk mee omgaan?
