Onderwerp: Verzekeringsartsen werkzaam in de sociale verzekering, ervaren de laatste jaren veel druk om op een goede en vooral efficiënte manier hun bevindingen te rapporteren. Kern van de rapportage is de beschouwing waarin een koppeling dient te worden gemaakt tussen onderzoek (feiten uit gesprekken met de cliënt, nadere waarnemingen en eventueel informatie van derden) en conclusie (oordeel). Een expliciete beschrijving moet worden gegeven van de relevante mogelijkheden van de cliënt en een prognose, alsmede de visie en reactie van de cliënt. Dit artikel concentreert zich op de opzet en kwaliteit van het onderdeel ‘beschouwing’ en bekijkt of het mogelijk is deze ‘zelfdragend’ te maken.** De beschouwing moet daarmee voldoende verklarend zijn voor de conclusie c.q. het oordeel van de verzekeringsarts.Doel en opzet: De auteurs willen de beschouwing ontwikkelen tot een ‘zelfdragende’ korte rapportage die voor formele doeleinden voldoende inzichtelijk is om cliënten en opdrachtgevers te informeren. Een voorbeeld is bijgevoegd van een fictieve beschouwing, zoals die eruit zou kunnen zien.
Beoogd wordt om, door het verbeteren van de kwaliteit van de beschouwing, zowel een impuls voor de efficiëntie van de verslaglegging te geven, alsook een impuls tot verbetering van kwaliteit en inzichtelijkheid van de algehele oordeelsvorming.
Conclusie: Met behulp van een korte en inzichtelijke zelfdragende beschouwing is het mogelijk om op efficiënte wijze het oordeel van de verzekeringsarts kwalitatief beter en inzichtelijker te onderbouwen.
