Met de toenemende zorgvraag en stijgende zorgkosten is ook taakherschikking binnen de oogzorg in Nederland een thema geworden. Er bestaat echter nauwelijks onderzoek naar de taakverdeling binnen de eerstelijns oogzorg, en meer specifiek wat de rol van de eerstelijns optometrist hierin zou kunnen zijn. In dit artikel is met behulp van patiënten-data van huisartsen en optometristen het substitutiepotentieel van de optometrist geschat voor een aantal aandoeningen die door enkele oogartsen en optometristen als ‘substitueerbaar’ zijn beoordeeld. Hieruit blijkt dat de optometrist jaarlijks potentieel 207.000 patiënten zou kunnen opvangen die anders door huisartsen geconsulteerd zouden zijn. De optometrist kan eveneens patiënten onderzoeken en adviseren die via de huisarts veelal naar de duurdere tweedelijns oogarts worden verwezen. Het kan hierbij in theorie om potentieel 21.000 patiënten gaan. De resultaten van dit onderzoek moeten vooralsnog met grote voorzichtigheid worden geïnterpreteerd. Zo is onder meer alleen een beperkte lijst van substitueerbare oogaandoeningen, door een beperkt aantal experts, beoordeeld. Daarnaast waren de aandoeningen-classificaties uit de gebruikte datasets vaak niet vergelijkbaar. Gegeven deze beperkingen, levert dit onderzoek een bijdrage aan de schatting hoe de optometrist in Nederland potentieel substitutie binnen de oogzorg kan bewerkstelligen.
