Een fluitje van een cent is het tegenwoordig, een staaroperatie. Iedereen zegt het, ook oude mensen van over de tachtig die na hun operatie kwiek weer al hun activiteiten oppakken. Het doet geen pijn en je kunt daarna echt veel beter zien. Mijn moeder heeft staar aan beide ogen. Lang al, zoveel is zeker, want ze klaagt nooit en zo lang ze nog maar een beetje kan zien, zul je van haar geen kik horen. Maar ze struikelt en ziet de dingen op de televisie niet meer goed. Naar de huisarts dus, die staar in beide ogen constateert. Tot zover niets aan de hand. Mijn moeder begrijpt goed wat er aan de hand is en ze weet wat een staaroperatie is. Vroeger was ze verpleegster en bang was ze nooit uitgevallen, ze voelde zich in het ziekenhuis als een vis in het water.
