Als we de boeken van Bert Keizer over hersenen en de ziel even links laten liggen, is een verzuchting op zijn plaats. Wat hebben we lang moeten wachten op de opvolger van Het refrein is Hein (1994), de klassieker van verpleeghuisarts/filosoof/ publicist Bert Keizer over zijn ervaringen met sterven, stervenden en een paar andere onderwerpen waarover hij zich met regelmaat en met wisselende emoties – van plezier tot walging – buigt, zoals ‘het breindenken’, The Beatles en Wittgenstein. Natuurlijk, het vervolg liet zich afgelopen jaren fragmentarisch lezen in zijn columns voor Filosofie Magazine, Trouw en Medisch Contact, maar een boek, ja een boek, dat is toch anders.
