Duurzaamheid

'This is a field whose time has come', schreef Julie Davis in 2009 over een nieuw onderwerp in de kinderopvang: duurzaamheid. Het bleken profetische woorden, want duurzaamheid zou wereldwijd op de agenda komen te staan. Een van de pioniers was Greta Thunberg, die als 15-jarige haar staking voor een duurzame wereld begon. In 2015 werden de Sustainable Development Goals gepubliceerd en het jonge kind werd hier niet vergeten. In dit officiële document stelde 'doel 4.7' dat alle kinderen de kennis en vaardigheden moesten leren om een duurzame wereld te bevorderen. De WHO, Unicef en een Lancet-commissie deden er in 2020 nog een schepje bovenop: kinderen van 0 tot 18 jaar werden aangewezen als de belangrijkste doelgroep bij dit onderwijs. Kinderen zijn de basis voor het duurzaam bevorderen van duurzaamheid. Er was wel een probleem. Davis moest constateren dat er tussen 1996 en 2007 maar bar weinig was gepubliceerd over duurzaamheid én kinderopvang. Maar de situatie is veranderd. Het aantal studies, met zowel kwantitatief als kwalitatief onderzoek, is gestaag gestegen, zo lieten Yildiz en collega's in 2021 zien. En in 2020 concludeerden Ardoin en Bowers al voorzichtig dat men in de kinderopvang effectief kan werken aan het begrip van kinderen voor duurzaamheid. Kinderopvang en duurzaamheid zijn twee onderwerpen die bij elkaar horen en elkaar versterken. Alle recente overzichtsstudies geven aan dat de kennisbasis nog te wensen overlaat: we weten nog heel veel niet. Veel rapporten hebben ervaringen van kinderen en professionals beschreven, maar we hebben nog weinig inzicht in 'wat werkt'. Het onderzoek mag wel wat 'steviger'. …